Incredible India

Afgelopen maandag (07-01-2013) was het dan eindelijk zo ver: “India here we come”! Om 9.30uur bracht Madan ons naar Tribhuvan International Airport om de vlucht van 11.40uur naar Delhi te halen. Helaas had SpiceJet, met het slogan: “India’s number one airline for on-time arrivals”, er bij ons weinig zin in, wat uiteindelijk betekende dat we om 13.00uur pas in de lucht hingen. De vlucht was zoals verwacht erg minimaal (lees: kost geen drol) maar ook dat kon de pret niet drukken. Om 15.15uur, de lokale tijd in India (lees: in India is het een kwartier vroeger dan in Nepal) stonden we op Delhi International Airport. Eerste indruk van India: wat een wereld van verschil en boven alles luxe in vergelijking met Nepal! Grote flatgebouwen, geasfalteerde wegen, ‘normale’ auto’s (lees: als het zou gaan regenen hadden we in deze auto’s GEEN paraplu nodig), stoplichten (lees: werkend en wel) en verkeersborden waar automobilisten zich werkelijk aan leken te houden. Ons ‘plan’ om op de bonnefooi, met alleen wat informatie over mogelijke guest houses en treinstations, door Noord India te reizen was erg avontuurlijk maar helaas (op dit moment) niet haalbaar. Hier kwamen we achter toen onze taxi chauffeur (lees: die ons vanaf de luchthaven naar een guesthouse in Delhi zou brengen) het hotel niet kon vinden en ons daarom (?) maar afzette bij een tourist office in Delhi. Achteraf gezien een erg fijne zet van deze chauffeur want zo kwamen we in contact met Ali, een aardige Indiase man die ons maar al te graag van informatie wilde voorzien. Enigszins wantrouwend hebben we zijn verhalen over een (nu) erg onveilig Delhi (lees: door de protesten rondom de groepsverkrachting van een vrouw in een bus) en de volgeboekte treinen aangehoord. Daar zakte onze moed wel even van in de Vans gympies. Maar waar een wil is, is een weg en na veel geregel en gepraat, van Ali zijn kant, hebben Lyanne en ik ervoor gekozen om samen met een privé taxi en chauffeur (lees: hoe avontuurlijk) een planning te maken om deze vakantie hoe dan ook fantastische te maken. Ali introduceerde Kreshna (lees: dit was zijn afgekorte naam, zijn normale Hindoese naam was, volgens hem, onuitspreekbaar voor ons) aan ons, een zeer grote, verlegen man met wie wij het meteen al wel konden vinden. Kreshna had de ‘opdracht’ gekregen ons alle mooie plekken van Agra en Jaipur (de gouden driehoek) te laten zien. Aangezien we toch aan het boeken waren geslagen hebben we ook maar een jungle safari door het Ranthambore National Park (tijgerreservaat) in Rajasthan ingepland. Om 18.30uur was alles rond en (hopelijk) goed geregeld en zijn wij samen met Kreshna aan de 5 uur durende rit (lees: 200km) naar het ‘Taj Inn Hotel’ in Agra begonnen.

De dinsdag (08-01-2013) begon erg ontspannen door de heerlijke luxe douche die we tot onze beschikking hadden en een goed ontbijt (lees: goed ontbijten is het halve werk). Als eerste bezienswaardigheid stond het monument voor de liefde op de planning: de Taj Mahal. De Taj Mahal is gebaseerd op ontwerptradities van de Perzische architectuur. Ook de naam ‘Taj Mahal’ stamt uit de Perzische taal en betekend letterlijk “paleis van de kroon”. De bouw van dit prachtige gebouw begon in 1632, een jaar nadat de (tweede) vrouw van de Indiase heerser Shah Jahan overleed in het kraambed (lees: tijdens de geboorte van hun veertiende kind). Shah Jahan beloofde zijn vrouw een gebouw te laten bouwen dat net zo mooi was als zij, een volkomen symmetrische gebouw van wit marmer ingelegd/versierd met halfedelstenen. Absoluut een hoogtepunt, door rond te dwalen door de vele tuinen rond de Taj Mahal vergeet je de duizenden andere bezoekers om je heen, prachtig! Rond het middag uur zijn we naar het Agra Fort, oftewel het Rode Fort (lees: vanwege de rode kleur) vertrokken. In dit fort zou Shah Jahan acht jaar lang gevangen zijn gehouden door zijn eigen zoon, die de macht over Agra wilde. Vanuit de ‘cel’ van Shah Jahan heb je een indrukwekkend uitzicht op de Taj Mahal. Het fort is prachtig om te zien, maar oogt hier en daar wel wat vervallen (lees: op zo’n moment vraag ik mij altijd af wat ze precies met het entreegeld doen?). Samen met de Taj Mahal vormt het Agra Fort het boegbeeld van Agra en is het voor ons hoogtijd om aan de prachtige (lees: door het prachtige weer hebben we veel van het binnenland gezien) 6 uur durende rit naar het ‘Ankur Resort’ in Ranthambore te beginnen.

Helaas hadden we woensdag (09-01-2013) weer te maken met een erg vroege wekker, voor zessen stonden wij naast ons bed om ons om 6.30uur voor de tijger safari te melden. Onze chauffeur had er blijkbaar geen zin in, want de beste man kwam pas om 7.30uur aankakken (lees: wat niemand als ‘vreemd’ leek te beschouwen). De open jeep bleek niet bepaald gebouwd te zijn om mensen langer dan circa 1.50meter comfortabel te vervoeren (lees: laat ik nou ook net boven de 1.50meter uitkomen) doordat er stangen op, voor ons, hoofdhoogte waren bevestigd die door al het gehobbel onderweg wel gevaarlijk dichtbij kwamen. Bij de ingang van het Ranthambore National Park werd ons al verteld dat we in feite te laat voor het ‘tijger spotten’ waren. Tijgers laten zich, over het algemeen, alleen heel vroeg zien en dat waren wij (met dank aan alle vertraging) niet meer. Gelukkig heeft de prachtige natuur veel goed gemaakt. De omgeving werd gevormd door savanne, rotslandschap, ruïnes begroeid met de mooiste planten, prachtige bomen, gekleurde vogels, dikke en veel te grote apen, antilopen en (veel) herten en rendieren (lees: weer heel anders dan Chitwan National Park in Nepal). Na de tijgerloze tijgersafari zijn we meteen naar de ontbijtzaal gestormd, voor een , al zeg ik het zelf: welverdiend ontbijt! Zo rond het middaguur zijn we uitgecheckt om aan de 3uur durende autorit naar Jaipur te beginnen. Onderweg zijn we bij de Ganesh Tempel in Ranthambore gestopt en toen we bijna op de plaats van bestemming waren zijn we bij een Apen Tempel in Jaipur wezen kijken. Beide mooie maar erg vervallen locaties die buiten wat prachtige foto’s en twee tikka’s ons niet heel lang hebben kunnen interesseren. Rond 17.00uur kwamen we aan bij hotel Glitz in Jaipur. Volgens Kreshna was het niet vertrouwd om alleen over straat te gaan in Jaipur, dus we zijn die avond verder binnen gebleven en hebben genoten van lekker eten gecombineerd met typische Indiase volksmuziek.

Jaipur is een stad rijk aan cultuur en beroemd om zijn vele prachtige gebouwen en lokale sferen. Niet heel gek dat afgelopen donderdag (10-01-2013) dan ook van vroeg tot laat stond volgepland met die vele bezienswaardigheden en activiteiten. De ochtend had een prachtige start, mijn wens om oog in oog met een Konings Cobra te staan ging in vervulling. Tegenover het Agra Fort waren meerdere cobra bezweerders aan het werk, gewoon ‘zo’, naast de weg, alsof het niets is. Nog helemaal ‘pumped up’ van deze zogenaamde ontmoeting was het prachtige Agra Fort aan de beurt. Onze guide voor de dag: Sony liet ons het opvallende gebouw, helemaal gebouwd uit wit marmer en rode zandstenen, van top tot teen zien terwijl hij de geschiedenis (lees: ietwat onverstaanbaar en daarom niet te herhalen) met ons doornam. Honderden vermoeiende traptreden en smalle donkere steegjes verder was het Jal Mahal (betekenis: Water Paleis) aan de beurt, een prachtig paleis in het midden van het Madan Sagar meer. Het zeer fotogenieke Jal Mahal Palace lijkt op het eerste gezicht vrij klein maar dit komt omdat vier van de vijf verdiepingen onder het water verscholen gaan, erg indrukwekend! Terwijl je door Jaipur rijdt, kom je ieder denkbaar vervoermiddel tegen: (luxe) auto’s, riksja’s, tuctuc’s, fietsen, tractoren, vrachtwagens maar ook olifanten en kamelen lopen op straat. Uiteraard konden Lyanne en ik de verleiding tot een ware kamelentocht niet weerstaan, en na een rit over een propvolle straat kan ik deze ervaring alleen maar als zeer hoog, eng en hobbelig omschrijven (lees: doe mij maar een olifant). Jaipur heeft de bijnaam Pink City, dus toen Lyanne en ik weer veilig en wel met beide benen op de grond stonden zijn we naar het oude centrum van de stad vertrokken. De huizen zijn in 1883 roze geschilderd ter ere van het bezoek van prins Albert van Groot-Brittannië. Sindsdien moeten inwoners verplicht hun gebouwen roze blijven verven (lees: anders riskeren ze een boet). The Pink City, was lang niet ‘pink’ genoeg naar mijn idee (lees: de huizen oogden meer bruin/oranje) een absolute tegenvaller voor een pink lover zoals mij. Hierna stond Hawa Mahal, het Windpaleis, op het programma. De Hawa Mahal werd gebouwd door de stichter van Jaipur, maharadja Jai Singh II (lees: in 1727), hij gebruikte het indrukwekkende gebouw maar één dag per jaar (lees: of eigenlijk zijn vrouwen). Via de 953 aanwezige ramen konden de vrouwen van de heerser de jaarlijkse parade zien, zonder dat zij zelf gezien werden. Een tour door Jaipur is niet compleet zonder het Jantar Mantar, het grootste stenen observatorium ter wereld, te bekijken. Ik ben best wel geïnteresseerd in astronomie maar de rondleiding van Sony, in de brandende zon, was gewoon saai! Als laatste stond het City Palace van Jaipur op de planning een goed verzorgde en fotogenieke omgeving, waar Lyanne en ikzelf heel vaak (lees: met de nadruk op HEEL) op de foto zijn gezet door Sony (lees: gelukkig met onze eigen camera). Na nog wat laatste winkeltjes en een ware handlezer werden we moe maar voldaan gedropt bij het hotel . Alweer een drukke dag India achter de rug!

Afgelopen vrijdag (11-01-2013) was het alweer tijd om Jaipur te verlaten en richting Delhi te vertrekken. Kreshna had, als verassing, nog geregeld dat Lyanne en ik op de rug van een verkouden olifant (lees: de snot-spetters zaten werkelijk overal) toch nog tijgers konden spotten in het Nahargarh biopark. Niet helemaal het echte werk, maar de tijgers zorgde wel voor een prachtige afsluiter van Jaipur. De ruim vijf uur (lees: 280km) durende autorit naar Delhi was mede door de misplaatste speed- bumps op de weg een hele (vermoeiende) ervaring. Nadat de ietwat ongeruste Kreshna ons van de laatste (overlevings-)tips had voorzien, werden we afgezet bij het Ashoka hotel in New Delhi en moesten we afscheid nemen van Kreshna, de goedzak. Omdat we in Delhi niet meer de beschikking hadden over een chauffeur (lees: aka bodyguard) en een guide, hebben Lyanne en ik de avond gebruikt om de nodige sightseeing informatie over Delhi op te zoeken.
De volgende dag was gevuld met een druk dagje sightseeing (heel verrassend). We zijn nu eenmaal maar 2 dagen in Delhi en alle, naar ons idee, ‘hoogtepunten’ moeten wel gezien zijn. Het was erg moeilijk om de niet Engelstalige riksja chauffeur duidelijk te maken waar we heen wilden, maar na wat hulp (lees: van het hotel personeel) zijn we toch aan de eerste rit naar het Red Fort in het oude Delhi begonnen. Shah Jahan (lees: tevens opdrachtgever van de Taj Mahal), liet het Rode Fort bouwen om er vervolgens met zijn familie in te wonen. In de Red Fort ga je terug in een tijd van keizers, koningen en sultans, de tijd waarin deze prachtige paleizen zijn gebouwd. Deze ommuurde stad geeft de rijkdom uit de tijd van de islamitische heersers weer, een prachtig begin van het oude Delhi. We hadden de pech om voor een afgesloten Jama Masjid te staan (lees: de grootste moskee van India) en ook het winkelwalhalla Chandni Chowk was teleurstellend, mede door de chaos van schelle claxons, meters hoog bepakte ossenwagens, riksja’s en ontelbaar veel krioelende voetgangers. Voor de volgende bezienswaardigheid moesten we flink wat kilometers overbruggen met een (jaja) elektrische tuctuc! Dankzij de (nog steeds aanwezige) protesten konden we de India Gate alleen van uit de verte bekijken (lees: gelukkig is die 42meter hoog!) en ook het Parlement House van India was zwaar bewaakt (lees: de aanwezige politie/legermannetjes vonden ons wel erg interessant, er zijn flink wat foto’s gemaakt). Gelukkig maakte Humayuns Tomb, een grootschalig grafmonument in Delhi, alles goed. Deze grote tombe werd gebouwd tussen 1562 en 1571 als laatste rustplaats voor de tweede heerser van het Mogolrijk (lees: Zuid Azië). De van rood zandsteen gebouwde tombe word gezien als de voorganger van de Taj Mahal in Agra, en is werkelijk prachtig! Als afsluiter van deze drukke zaterdag hebben we, na een heerlijk subway broodje, in onze pyjama een film (lees: snakes on a plane) gekeken in onze hotel kamer.

Ook afgelopen zondag (13-01-2013), onze laatste volle dag India, hebben we gebruikt om de laatste punten van ons ‘sightseeing lijstje’ af te strepen. Met behulp van een tuctuc hebben we minimaal 60km door Delhi gecrost om de Qutab Minar en zijn monumenten, een van de beste voorbeelden van de islamitische architectuur in India, te bekijken. Hierna stond de Lotus Temple op de planning, een totaal onverwacht gebouw. Modern, maar wel een artistiek monument! Onze tuctuc chauffeur heeft ons hierna naar allerlei, veel te dure en kitscherige, souvenir shops gebracht. Toen de wereld behoorlijk schemerig begon te worden zijn we naar het Karol Bagh Market gegaan (lees: dit was erg dichtbij ons hotel) om onze laatste dag af te sluiten met: shoppen. Na een flinke wandeling, waarin ik wonder-boven-wonder geen enkele souvenir kon vinden (lees: alles is TE glitter en glamour in Delhi!) zijn we terug naar het hotel vertrokken. Helaas, de backpack moest weer ingepakt worden!

De wekker van maandag (14-01-2013) ging al erg vroeg (lees: om precies 04:57uur, wat een tijd!). Met de ogen nog vol slaap, hebben we ons snel aangekleed omdat de taxichauffeur ons al stond op te wachten. Door de extreme mist (lees: leuk feitje, in India gebruiken ze de mistlampen om in te halen en alle noodverlichting om zichtbaar te blijven in de mistige wereld) waren we iets na 06.00uur pas op het vliegveld. Delhi International Airport is een leuk en up-to-date vliegveld waar we ons heerlijk hebben vermaakt tot 08:00uur. Helaas, kregen we bij de gate te horen dat de dichte mist voor flink wat vertraging zou zorgen en dat het boarden zeker nog 1,5uur zou duren. Dus, wat doe je dan? Lyanne en ik wilden nog even een wandeling door het vliegveld maken. Precies 12 gates verderop (lees: dit was een flink eind lopen) werden we ‘aangehouden’ door een meneer die ons kwam vertellen dat ‘onze’ vlucht was begonnen met boarden, conclusie: deze twee dames worden goed in de gaten gehouden (lees: wij hadden deze man nog nooit gezien). In een amper gevuld vliegtuig zijn we aan de 1.5uur durende vlucht terug begonnen waar Lyanne en ik als ware celebrities werden behandeld (lees: blond haar heeft zijn voordelen). Bij het naderen van Kathmandu was de piloot zo aardig om de bergen naast (lees: niet onder, maar naast) ons van hun namen te voorzien, en jawel we hebben de Mount Everest van zeer dichtbij mogen bewonderen! Bij het vliegveld stond Madan ons met een grote glimlach op te wachten, vandaag dus geen lastige taxi onderhandelingen. Om 13:30uur waren alle tassen en wassen alweer uitgepakt en weggebracht en waren we blij weer terug in het vertrouwde Thamel te zijn! India is ‘incredible’, maar mijn hart heb ik verloren aan Nepal!

Mijn blog verhalen komen tot zijn einde. Aankomende maandag (04-02-2013) plaats ik de ‘afsluiter’ van deze geweldige reis, omdat Lyanne en ik dan horen of wij geslaagd zijn voor ons afstudeeronderzoek! Fingers crossed.

Namasté Ivanka.